MUTHARAIAR

Thursday, March 18, 2010

GUNA

my dear volunteers on MUTHARAIAR COMMUNITY ,this is our blog spot i was add some information about MUTHARAIR, i need your help also , if u hac=ve any knowledge about the king of MUTHARAIAR please share with me , i have a valid reason for create that site , because nobodies did not have a knowledge about our king of MUTHARAIAR especeally in our community peoples also, so that please share your knowledge also''

guna - mutharaiar

1 comment:

AnonymousJanuary 29, 2022 at 3:51 AM
Merkur XR Merkur Adjustable Double Edge
Shop Merkur XR Merkur 인카지노 Adjustable Double Edge Safety Razor, Extra Thick Handle, Satin Finish, Chrome Finish - $49.95. 메리트 카지노 쿠폰 Merkur งานออนไลน์ XR Merkur MK34001 Adjustable Double Edge Safety
ReplyDelete
Replies

Add comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

MUTHARAIAR PEROADS IN TAMILNADU HISTRY

முத்தரையச் சோழர் வரலாறு

சோழர் முத்தரையர் மரபினரே

நல்லடிச் சோழன் (575-610 கி.மு)

முதலாம் குவாணன் (610-649 கி.பி)

பெரும் பிடுகு குவனான் மாறன் (649-680 கி.பி)

விடேல் விடுகு இளங் கோவதி அரையன் (680-705 கி.பி)

பெரும் பிடுகு சுவரன் மாறன் (705-745 கி.பி)

விடேல் விடுகு சாத்தன் மாறன் (745-770 கி.பி)

பெரும் பிடுகு இரண்டம் குவாவன் (770-791 கி.பி)

விடேல் விடுகு குவனான் சாத்தன் (791-832 கி.பி)

விடேல் விடுகு இளங்கோவதி அரையன் ஆயின

சாத்தன் பூதி முத்தரையன் (832+18+40=890 கி.பி)

பூதிகளரி (890-940)

பூதிபராந்தக முத்தரையன் (940-960)

விடேல் விடுகு ஏலவக்கோ (960-1005 கி.பி)

குவாவன் எட்டி (800-840 கி.பி)

எட்டி குவாவன் (850-880 கி.பி)

எட்டிஸ் சத்தான் (840-875 கி.பி)

எடிட்.........ராஜராஜன் மாங்காடு

Friday, February 19, 2010

VIJAYANAKARA ARASARKAL KALATHU MUTHARAIYAR CHOZHARKAL MARAPUPPADDIYAL

விஜயநகர அரசர்கள் காலத்து முத்தரையச சோழர்கள் மரபுப்பட்டியல்

வீரசொலசம்ப மகராஜா (கி.பி.1314-1340)

கரிகால் சோழ மகாராஜர் (கி.பி.1340-1370)

கரிகால் சோழவிக்கிரம பாண்டியன் (கி.பி.1370-1400)

வாலக சோழ மகராஜா (கி.பி.1400-1445)

அக்கலரைய வழக்கமாய சோழமகராஜ (கி.பி.1445-1481)

திப்பைய தேவசோழ மகாராஜா (கி.பி.1457-1501)

பொக்கைய சோழ மகாராஜா (கி.பி.1471-1540)

ராமைய சோழ மகாராஜா (கி.பி.1507-1555)

பெரமைய சோழகானர் (கி.பி.1555-1585)

விட்டலேஸ்வர சோழகனர் (கி.பி.1583-1615)

சென்னை சோழ மகாராஜா (கி.பி.1468-1500)

சென்னைபாலயசோழ மகாராஜா (கி.பி.1500-1538)

ரசிங்கதேவ சோழனார் (கி.பி.1538-1573) திருச்சி பகுதி-குளித்தலை,

முசிறி,திருவானைகோவில்)

வீர சேகர சோழ மகாராஜா (கி.பி.1538-1554)

ஜெயங்கொண்டம் பகுதி முத்தரைச சோழர்கள்

வன்னியர் உறவுடன் கலந்தது.

தொல்லியல் ஆய்வாளர்

சி.சுந்தரராஜன் சேர்வை.

CHOLEESWARAM TEMPLE

Vijayala Choleeswaram Vijayala Choleeswaram was originally built by Mutharayar kings. Vijayala Chola who defeated Mutharayar king and occupied Tanjore is believed to have renovated and renamed the Mutharayar temple as Vijayala Cholleswaram. Narthamalai came under the sway of the Mutharayars from 7th to 9th century who were the vassals of the Pallava kings of Kanchi and Pandya kings of Madurai and was later conquered by the Cholas of Thanjavur. Vijayalaya Choleeswaram is a structural temple. Most structural temples of Pallava period have Griva Koshtas. The Vijayalaya Choleeswaram temple of Naarthmalai belonging to the reign of Muttaraiyars who ruled Chola heartland before cholas hosts an excellent Griva Koshtas. There is an inscription at the base of the dwarapalaka statue which clearly states that the original temple was built by Ilangovathi Mutharayar (alias) Chathambuthi which was damaged by rain and the same was rebuilt with granite stones by Mallan Vithuman Mutharaya king in 886 A.D. This is a clear evidence that the temple was in existence prior to Vijayalaya chola, though at present the temple is called Vijayalaya Choleeswaram.

KUDUMIAN MALAI TEMPLE

குடுமியான்மலை

புதுக்கோட்டையிலிருந்து 16 கி.மீ தொலைவில் உள்ளது. இங்குள்ள கோயில் மூலவரின் பெயரான சிகாநாதசாமி என்பதைக் கொண்டு குடுமியான் மலை என்று அழைக்கப்படுகிறது. சிகா என்பது குடுமி என்னும் பொருளில் குடுமியுள்ள இறைவன் என்று வரும். இங்குள்ள இறைவனுக்கு குடுமி வந்தது பற்றி இக்கோயில் ஸ்தலபுராணம் கூறும் கதை சுவையானதாகும் முன்னொரு காலத்தில் இக்கோயில் அர்ச்சகர் ஒருவர் பூஜைக்கு வைத்திருந்த பூவை எடுத்து அங்குவந்த தனது ஆசைநாயகிக்கு கொடுத்துவிட்டார். அந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் மன்னர் கோயிலுக்கு வந்துவிட, மன்னரைக் கண்டதும் செய்வதறியாது தவித்த அர்ச்சகர் தனது ஆசைநாயகியின் தலையிலிருந்த பூவை எடுத்து பூஜைக்குப் பயன்படுத்தி, அதைப் பிரசாதமாக மன்னருக்கு அளிக்க அதில் தலைமுடி ஒட்டியிருந்ததைக் கண்ட மன்னர் அதன் காரணத்தை அர்ச்சகரிடம் வினவினார். அர்ச்சகர் சமயோதிதமாக கோயிலில் குடி கொண்டிருக்கும் மூலவருக்கு குடுமியுள்ளது என்று சொல்லிவிட்டார். வியப்பு மேலிட்ட மன்னர் இறைவனின் குடுமியைக் காட்டும்படி கேட்க, தனது பக்தனான அர்ச்சகரைக் காப்பாற்ற இறைவனும் லிங்கத்தில் குடுமியுடன் காட்சியளித்தார். ஆகவேதான் மூலவருக்கு சிகாநாதசாமி என்று பெயர் வந்ததாக இக்கதையின் மூலம் அறிகிறோம். இக்கோயிலில் குடுகொண்டுள்ள லிங்கத்திற்கு குடுமியிருப்பதைக் குறிக்கும் வண்ணம் லிங்கத்தின் குடுமி - முடிச்சு போன்ற பகுதி இருப்பதை பக்தர்களுக்கு காட்டப்படுகிறது.
கி.பி 10ம் நூற்றாண்டுக் கல்வெட்டுக்களில் இவ்வூர் திருநலக்குன்றம் என்றும் 14ம் நூற்றாண்டு கல்வெட்டில் சிகாநல்லூர் என்றும் கடவுளின் பெயர் குடுமியார் என்றும் 17 - 18ம் நூற்றாண்டு கல்வெட்டில் குடுமியான்மலை என்றும் குறிப்பிடப்படுகிறது. திருநலக்குன்றம் என்றால் புனிதமான மங்களமான மலை என்றும் பொருள். நல என்னும் தமிழ்ச் சொல்லுக்கு 'நள' என சமஸ்கிருத வடிவம் கொடுக்கப்பட்டு இக்கோயிலை புராண கதாநாயகன் நளனுடன் தொடர்புபடித்திக் கூறும் ஒரு கர்ண பரம்பரைக் கதையும் உண்டு.
14ம் நூற்றாண்டுக் கல்வெட்டுக்கள், கோயில் மூலவரை "தென்கோநாட்டு சிகாநல்லூர் குடுமியார்" எனக் குறிப்பிடுகின்றன. சில கல்வெட்டுக்களில் குடுமிநாதர் என்றும் குறிப்பிடப்படுகிறது. ஆனால் சிகாநல்லூர் என்பது "சிகரநல்லூர்" என்றே இருந்திருக்க வேண்டும். சிகரம் என்பது சிகரமுயர்ந்த மலை எனவாகும். நெடிதுயர்ந்த குன்று - மலை - ஒன்று இங்குள்ளதை நாம் இன்றும் காணமுடியும். ஆகவே குடுமியார் என்பதற்கு சிகரமுயர்ந்த நெடிய எனப் பொருள் கொள்ளலாம். குடுமி என்றால் தலைமுடிக் கற்றை என்று மட்டும் பொருளல்ல மலையுச்சி, உயர்ந்தவர் என்றெல்லாம் பொருள்படும். உதாரணத்திற்கு பல்யாகசாலை முதுகுடுமிப் பெருவழுதி கண்ணப்ப நாயனார் காளஹஸ்தியில் வழிபட்ட இறைவனின் பெயர் குடுமித்தேவர். குடுமியார் என்னும் தமிழ்ச்சொல் காலப்போக்கில் சிகாநாதசாமி என சமஸ்கிருத சொல்லாக மருவிவிட்டது. அதற்கேற்ப கி.பி. 17 - 18ம் நூற்றாண்டில் மேலே சொன்ன புராணக்கதையும் எழுந்திருக்க வேண்டும். தற்போது இவ்வூர் பெயர் குடுமியான் மலை என்றே நின்று நிலவ இறைவன் பெயர் மட்டும் சிகாநாதா என வழங்கப்படுகிறது. இதே போன்றே மயிலாடுதுறை, மாயூரம் எனவும், குரங்காடுதுறை கபிஸ்தலம் எனவும், திருமறைக்காடு வேதாரண்யம் எனவும், சிற்றம்பலம் சிதம்பரம் எனவும் சமஸ்கிருத வடிவம் பெற்று மருவி வழங்குதல் காண்க. அக்காலத்தில் திருநலக்குன்றம் என்னும் இவ்வூர் குன்றைச் சுற்றிலும் வீடுகள் அமைந்திருந்தன. குன்றின் மீது ஏறிச் செல்லும் போது ஒரு இயற்கைக் குகையினைக் காண்கிறோம். இது கற்கால மனிதர்களின் இருப்பிடமாக இருந்திருக்கலாம். குன்றின் உச்சியில் குன்றுதோரோடும் குமரன்கோயில் உள்ளது. குன்றின் கிழக்குச் சரிவில் சிகாநாதசாமி கோயில் உள்ளது. புதுக்கோட்டைப் பகுதியின் வரலாற்று நிகழ்ச்சிகள் குறித்த பல அறிய செய்திகளை குடுமியான்மலையிலுள்ள கல்வெட்டுகளின் மூலம் அறிந்து கொள்ள முடிகிறது. இங்குள்ள மேலக்கோயில் என்னும் குகைக்கோயிலும் அதன் அருகிலுள்ள கர்நாடக சங்கீதம் பற்றிய கல்வெட்டும் பல்லவ மகேந்திரவர்ம பல்லவன் காலத்தைச் சேர்ந்தது எனக் கூறப்பட்டு வந்தது. ஆனால் சமீபகால ஆய்வுகளின்படி இவை மகேந்திரவர்ம பல்லவனுடன் தொடர்புடையவை அல்ல என்று தெரியவந்துள்ளது. சிகாநாதசாமியின் கருவறை கி.பி. 12ம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டதாகக் கொள்ளலாம். அதன்பின் இப்பகுதியை ஆண்டுவந்த பல்லவராயர்கள் இக்கோயிலின் பராமரிப்பிற்கு கொடைகள் அளித்த செய்தியை இங்குள்ள கல்வெட்டுகள் தெரிவிக்கின்றன. பல்லவராயர்களைத் தொடர்ந்து தொண்டைமான்களின் ஆட்சியில் இக்கோயில் சிறப்புடன் விளங்கியது. காலத்தால் முற்பட்ட தொண்டைமான் மன்னர்கள் இந்தக் கோயிலிலேயே முடிசூட்டிக் கொண்டார்கள். ரகுநாதராயத் தொண்டைமான்(1686 - 1730) குகைக் கோயிலின் முன் உள்ள மண்டபத்தைக் கட்டியிருக்கிறார். 1730ல் ராஜா விஜயரகுநாத ராயத் தொண்டைமான் இக்கோயிலிலேயே முடிசூட்டிக் கொண்டார். அம்மன் கோயிலிலுள்ள 1872ம் ஆண்டைச் சேர்ந்த கல்வெட்டொன்று ராமச்சந்திர தொண்டைமான் காலத்தில் இக்கோயிலின் திருக்குடமுழுக்குத் திருவிழா நடைபெற்ற செய்தியைத் தெரிவிக்கிறது. குன்றின் கிழக்குச் சரிவில் மேலக்கோயில் என்னும் குகைக்கோயில் குடைவிக்கப்பட்டுள்ளது. குன்றில் குடையப்பட்ட கருவறையும் அதற்கு முன்பு உள்ள தாழ்வாரப் பகுதியும் மலையிலேயே குடையப்பட்டதாகும் இதைத் தொடர்ந்துள்ள மண்டபம் 18ம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டதாகும் குகையில் வாயிலில் இரண்டு துவாரபாலகர்கள் - வாயிற்காப்போர் - சிற்பங்கள் உள்ளன. கம்பீரமான தோற்றத்துடன் காட்சியளிக்கும் இந்தச் சிற்பங்கள் கலையழகு மிக்கவை. கருவறையில் லிங்கம் ஒன்று காணப்படுகிறது. குகையின் தென்பகுதியில் மலையிலேயே செதுக்கப்பட்ட வலம்புரி விநாயகர் ஒன்று உள்ளது. குகைக்கோயிலின் தென்பகுதியில் குன்றின் கிழக்குச் சரிவில் 13'x14' அளவில் கர்நாடக சங்கீத விதிகள் குறித்த புகழ் வாய்த்த கல்வெட்டு உள்ளது. இதுபோன்ற கல்வெட்டு இந்தியாவில் இது ஒன்றேயாகும். மேலும் கி.பி. 4ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த பாரதரின் நாட்டிய சாஸ்திரம் என்ற நூலுக்கும் சாரங்கதேவரின் சங்கீதரத்னகாரா என்னும் நூலுக்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் எழுதப்பட்ட சங்கீதம் பற்றிய குறிப்பு இதுவேயாகும். ருத்ராச்சார்யா என்பவரது சீடனாக விளங்கிய மன்னன் ஒருவனால் இக்கல்வெட்டு எடுக்கப்பட்டது என இக்கல்வெட்டே தெரிவிக்கிறது. ஆனால் இவர்கள் யாரென்று அடையாளம் கண்டு கொள்ள முடியவில்லை இருப்பினும் எழுத்தமைதியைக் கொண்டு இது மகேந்திர பல்லவனது காலத்தைச் சேர்ந்ததாக இருக்கலாம் என டாக்டர் சி.மீனாட்சி போன்ற ஆய்வாளர்கள் கருதினர். ஆனால் இக்கருத்து சரியானதல்ல என்று தற்போது நிறுவப்பட்டுள்ளது. 'சித்தம் நமஹ சிவாய' என்று தொடங்கும் சங்கீதம் பற்றிய இந்தக் கல்வெட்டு ஏழு பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. சங்கீர்த்தனஜதி என்னும் ராகம் பற்றிய விதிகளை இக்கல்வெட்டு விளக்குகிறது. இறுதியில் ருத்ராச்சார்யாரின் சீடனான பரம மகேஸ்வரன் என்னும் மன்னன் இந்த ராகங்களை பாடி வைத்தானென்றும் கண்டுள்ளது. மேலும் இக்கல்வெட்டிற்குப் பக்கத்திலேயே 'பரிவாதினி' என்று ஒரு கல்வெட்டு வாசகம் உள்ளது. இது ஒரு யாழ் வகையாக இருக்கலாம் எனக் கருதப்படுகிறது கல்வெட்டில் காணப்படும் ராகங்கள் 7ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த தேவாரப் பண்களிலும் காணப்படுகிறது தற்காலத்தில் வழங்கிவரும் ராகங்களிலும் இதன் கூறுகளைக் காணமுடிகிறது. முதல் பகுதியில் - மத்யம் - சொல்லப்படும் ராகம் ஹரிகாம்போஜிக்கும், இரண்டாவது - சட்ஜக்ரம - கரஹரப்பிரியாவுக்கும், மூன்றாவது - ஷடப - நடனமாக்ரிய ராகத்திற்கும், நான்காவது - சதாரி - பந்துவாரளி ராகத்திற்கும், ஐந்தாவது - பஞ்சமம் - அஹிரி ராகத்திற்கும் ஆறாவது சங்கராபரண ராகத்திற்கும், ஏழாவது மெச்ச கல்யாணி ராகத்திற்கும் உரிய விதிகளைத் தெரிவிக்கின்றன. இதில் சொல்லப்பட்டிருக்கும் ராகங்கள் 'பரிவாதினி' என்னும் யாழில் வாசிக்க ஏற்றதாகும் எனவும் கருதப்படுகிறது. ஆகவே தான் பரிவாதினி என்னும் பெயர் இந்தக் கல்வெட்டிற்கு அருகில் காணப்படுவதாகவும் கருதப்படுகிறது. மேலும் பரிவாதினி என்னும் வாசகம் திருமயம், திருக்கோகர்ணம், மலையக்கோயில் ஆகிய இடங்களில் உள்ள கல்வெட்டுகளில் காணப்படுகின்றன. திருமயம் விஷ்ணு குகைக் கோயிலின் பின்புறத்தில் உள்ள சிற்பத் தொகுதியிலும் கிள்ளுக்கோட்டை மகிஷாசுரமர்த்தினி கோயிலிலும் காணப்படும் வகை பரிவாதினியாக இருக்கலாம். "சுருதியும், சுவரங்களும் இணைந்த புதிய ராகங்கள் பிற்காலத்தில் அமைக்கப்பட்டதற்கும், யாழ் மறைந்து வீணை கண்டுபிடிக்கப்பட்டு, புதிய ராகங்கள் அதில் வாசிக்கலானதும் இந்தக் கல்வெட்டு, சங்கீத உலகத்திற்கு அளித்த பரிசுகளாகும். (டாக்டர் வி.பிரேமலதா - குடுமியான் மலை, சங்கீதக் கல்வெட்டு - கல்வெட்டுக் கருத்தரங்கு சென்னை 1966). குகைக்கோயிலுக்கு மேலே உள்ள பாறையின் உச்சிப் பகுதியில் கிழக்கு நோக்கி அறுபத்து மூன்று நாயன்மார்களின் சிற்பங்கள் செதுக்கப்பட்டுள்ளது பாராட்டத்தக்கதாகும். சிகாநாதர் - அகிலாண்டேஸ்வரி கோயில், சமஸ்தான காலத்தில் சீரும் சிறப்புடன் விளங்கியது. கிழக்கு நோக்கியிருக்கும் கோயிலில் கோபுரவாயிலைக் கடந்து உள்ளே சென்றதும் இருமருங்கிலும் ஆயிரங்கால் மண்டபத்தைக் காணலாம். இம்மண்டபத்தின் முகப்புத் தூண்களில் அனுமன், வாலி, சுக்ரீவன் போன்ற சிற்பங்கள் உள்ளன. இதன் இருமருங்கிலும் பெரிய மண்டபங்கள் உள்ளன. இதையடுத்த ஆனைவெட்டு மண்டபத்தில் நுழைந்ததும் தமிழகத்து சிற்பக்கூடம் ஒன்றினுள் நுழைந்துவிட்ட உணர்வு நமக்கு ஏற்படும். இம்மண்டபத்தின் தூண்களில் கலையழகு மிக்கப்பல சிற்பங்கள் வடிக்கப்பட்டுள்ளன. இச்சிற்பங்கள் காலத்தால் பிற்பட்டவை என்றாலும் (கி.பி. 16 - 17ம் நூற்றாண்டு) இக்காலச் சிற்பக் கலைத்திறனுக்கு எடுத்துக்காட்டாத் திகழ்பவையாகும். தன்னை அழிக்க முடியாத வரம் பெற்ற ஹிரண்யகசிபு, ஆணவம் தலைக்கேறி, சொல்லடா ஹரி என்ற கடவுள் எங்கே, என்று பிரகலாதனை துன்புறுத்த, நாராயணன் தூணிலும் உள்ளான் துரும்பிலும் உள்ளான் என பிரகலாதன் விடை பகர, அருகிலிருந்த தூணை எட்டி உதைத்தான் ஹிரண்யகசிபு. தூண் கொண்ட பயங்கர உருவம் தோன்றியது. ஹிரண்யனைப் பற்றிப் பிடித்து தனது கால்களுக்குக் குறுக்கே கிடத்தி ஆவனது உடலை இரு கூறாக பிளந்து அவனது குடலை மாலையாக அணிந்து கொண்டது. ஆணவம் வீழ்ந்தது! இதுவே நரசிம்ம அவதாரம். இக்கதையைச் சித்தரிக்கும் உயிரோட்டமுள்ள நரசிம்ம அவதாரக் காட்சியினை நரசிம்மரின் சிற்பத்தை ஒரு தூணில் காண்கிறோம். காதலுக்குக் கரும்பைத் தூதுவிட்டு விளையாடும் மன்மதன், அதற்கு மறுமொழியாக தனது வேல் விழியினை கனவுலகிற்கு அழைத்துச் செல்கின்றன. உலகத்து அழகையெல்லாம் தன்வயப்படுத்திக் கொண்டு காட்சியளிக்கும் மோகினி(மோகினி உருவில் விஷ்ணு). வினை தீர்க்கும் விநாயகர், பக்தர்களைக் காக்க அண்டத்தையும் ஆட்டிப்படைக்கும் பலம் பெற்ற பத்துத் தலையுடன் கூடிய இராவணன். தீய சக்திகளை தூளாக்குவேன் என உணர்த்திக் கொண்டிருக்கும் அகோர வீரபத்திரர் - இன்னும் இதுபோன்ற பல சிற்பங்கள் நம்மை வியப்பிலாழ்த்துகின்றன. குதிரைப்படை வீரர்களும் காலாட்படை வீரர்களும் உபயோகீத்த ஆயுதங்களையும் குதிரைப்படை தாக்குதல்களைக் காலாட்படையினர் எப்படி எதிர்கொண்டார்கள் என்பதையும் இங்குள்ளச் சித்திரங்களில் காணலாம். இந்த மண்டபத்திலிருந்து கோயிலினுள் செல்லும் வாயில் பகுதிக்கு கங்கையரையன் குறடு(கங்கையரைய குறுநில மன்னர்களால் எடுக்கப்பட்டது) என்று பெயர். இதையடுத்து பாண்டியர் கால கலைப்பாணியில் எடுப்பிக்கப்பட்ட மண்டபம் உள்ளது. அடுத்துள்ளது மகா மண்டபம் கோயிலின் கருவறையும் விமானமும் முகமண்டபமும் முற்கால சோழர் காலத்தில் கட்டப்பட்டு, பின்பு பாண்டியர் காலத்திலும் விஜயநகர மன்னர்களின் காலத்திலும் புதுப்பிக்கப்பட்டு, தனது பழமையை இழந்துவிட்டது. குகைக்கோயிலில் காணப்படும் 8ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த பாண்டியர் கல்வெட்டு திருமூலத்தானம் திருமேற்றளி என இரண்டு கோயில்களைக் குறிப்பிடுகின்றது. திருமூலத்தானம் என்பது இந்தச் சிவன் கோயிலையே குறிப்பதாக இருக்க வேண்டும். ஆகவே இக்கோயில் 8ம் நூற்றாண்டில் எடுப்பிக்கப்பட்டு பிற்காலத்தில் பலமுறை புதுப்பிக்கப்பட்டிருக்க வேண்டுமெனத் தெரிய வருகிறது. தற்போது நாம் காண்பது பிற்காலப் பாண்டியர் காலத்து கட்டுமானமாகும். கி.பி. 1215லிருந்து 1265 வரை பழைய மண்டபங்கள் புதுப்பிக்கப்பட்டன. புதிய மண்டபங்கள் கட்டும் பணியும் மேற்கொள்ளப்பட்டது. கோனாட்டில் இருந்த நாடு, நகரம், படைப்பற்று தனி நபர்கள் அனைவரும் இதற்காகக் கொடையளித்துள்ளனர். விமானம் செங்கற்களால் கட்டப்பட்டுள்ளது. கருவறையைச் சுற்றியுள்ள மண்டபங்களில் சப்த கன்னியர், லிங்கோத்பவர், ஜேஷ்டாதேவி, சுப்ரமணியர் போன்ற சிற்பங்கள் பலவற்றைக் காணலாம். நாயக்கர் மண்டபத்தில் காணப்படும் வியாகரபாதர்(மனித உருவம் புலியின் கால்கள்) பதஞ்சலி(மனித உடலும் பாம்பு கால்கள் போன்றும்) சிற்பங்கள் காணத்தக்கவையாகும். அம்மன் அகிலாண்டேஸ்வரி ஆகும், அம்மன் கோயில் பிற்கால பாண்டியர் காலத்தில் கட்டப்பட்டதாகும் கருவறைக்கு முன்னால் உள்ள மண்டபத்தின் தரையில் 12'x18' அளவுள்ள(அறுபட்டை வடிவாக அமைந்த) கருங்கல் பலகை ஒன்று உள்ளது. இக் கற்பலகையில் அமர்ந்தே இப்பகுதியை ஆண்டுவந்த பல்லவராயர்களும் அவர்களைத் தொடர்ந்து வந்த புதுக்கோட்டை தொண்டைமான் மன்னர்களும் முடிசூட்டிக் கொண்டனர். உமையாள்நாச்சி என்னும் தேவதாசி குகைக்கோயிலுக்கு அருகிலுள்ள அம்மன் கோயிலைக் கட்டுவித்து அங்கு மலையமங்கை அல்ல சௌந்திரநாயகி அம்மனை பிரதிஷ்டை செய்தாள். இப்பெண்மணி குடுமியான்மலைக் கோயிலுக்கு மேலும் பல கொடைகள் அளித்துள்ளாள். குடுமியான்மலை, குகைக்கோயிலும் அதன் அருகிலுள்ள சங்கீத கல்வெட்டும் மகேந்திரவர்ம பல்லவன் காலத்தைச் சேர்ந்தவை எனக் கூறப்பட்டு வந்தது. ஆனால் வரலாற்றுச் சான்றுகளின்படி இது சரியல்ல என்று தற்போதைய ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன. 1. பல்லவ மகேந்திரனின் ஆட்சிப் பகுதி காவிரிக்குத் தெற்கே பரவி இருந்ததற்கான சான்றுகள் இல்லை. 2. குடுமியான்மலைக்குக் கோயிலில் இப்பகுதியை ஆண்ட மன்னர் பரம்பரையின் 120க்கும் மேற்பட்ட கல்வெட்டுகள் உள்ளன. இவற்றுள் ஒன்றுகூட பல்லவர் பரம்பரையைச் சேர்ந்தது அல்ல. திருமேற்றளி, மேலக்கோயில் என்னும் குடவரைக்கோயிலில் காணப்படும் காலத்தால் முந்தியக் கல்வெட்டு பாண்டிய மன்னர் பரம்பரையைச் சேர்ந்ததாகும். இவை முறையே மாறவர்மன் ராஜசிம்மன் என்னும் முதலாம் சடையன் மாறன் கிபி 730 - 765 காலத்தையும் இரண்டாவது ஜடிலபராந்தக வரகுணன் மாறன் சடையன் கி.பி 765 - 815 காலத்தையும் சேர்ந்ததாகும். 3. குகையின் தூண்களும் மகேந்திரவர்மன் கால தூண்களின் அமைப்பிலிருந்து வேறுபடுகின்றன. 4. நரசிம்ம பல்லவன் கி.பி 630 - 668 மற்றும் இரண்டாம் நரசிம்மவர்மன் ராஜசிம்மன் கி.பி 680 - 720 ஆகியோரது காலத்து குகை கோயில்களில் காணப்படுவதுபோல கருவறையின் பின் சுவற்றில் சோமாஸ்கந்தர் சிற்பத்தொகுதி இல்லை. 5. குகையினுள் உள்ள லிங்கம், பல்லவ ராஜசிம்மன் காலத்து லிங்க அமைப்பிலிருந்து வேறுபடுகிறது. குகையில் காணப்படும் கி.பி 8ம் நூற்றாண்டு கல்வெட்டைக் கொண்டு மேற்றளி என்னும் மேலைக்கோயில் இக்காலத்தில் எடுப்பிக்கப்பட்டுள்ளதாகக் கொள்ள வேண்டியுள்ளது. 6. குகைக் கோயிலின் காலம் கி.பி 8ம் நூற்றாண்டு என வரையறுக்கும் போது, அருகிலுள்ள சங்கீத கல்வெட்டின் காலமும் இதே காலத்தைச் சேர்ந்ததாக இருக்கலாம் என்ற முடிவுக்கே நாம் வரவேண்டியுள்ளது. கல்வெட்டின் எழுத்தமைதியைக் கொண்டு மகேந்திரவர்ம பல்லவன் காலத்தது எனச் சொல்லப்பட்டு வந்தது. ஆனால் இங்கு காணப்படும் கிரந்த எழுத்துக்களைப் போன்ற எழுத்துகள் முற்கால பாண்டியர் காலத்தைச் சேர்ந்த வேள்விக்குடி மற்றும் சென்னை அருங்காட்சியக செப்பேடுகளிலும் காணப்படுவது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். 7. குணசேனா என்கிற புனைப்பெயரைக் கொண்டும் இக்கல்வெட்டு மகேந்திரபல்லவன் காலத்தைச் சேர்ந்ததாக இருக்கலாம் என்று அறிஞர் சிலர் கூறுகின்றனர். குணசேனா என்பது குணபாரா என்னும் மகேந்திரபல்லவனின் புனைப் பெயரின் திரிபே என்று அவர்கள் சுட்டிக் காட்டுகின்றனர். ஆனால் குணசேனா என்னும் பெயர் குடுமியான்மலைக் கல்வெட்டில் காணப்படவில்லை. திருமயம் மற்றும் மலையடிப்பட்டி கல்வெட்டுகளிலேயே காணப்படுகிறது. 8. சங்கீத கல்வெட்டின் இறுதியில் காணப்படும் பரம மகேஸ்வரா என்னும் சொல் மகேந்திரவர்மனை குறிப்பதாகச் சொல்லப்பட்டு வந்தது. ஆனால் மகேந்திரவர்ம பல்லவனுக்கு இருந்த அனேக புனைப் பெயர்களில் மகேஸ்வரன் என்னும் பெயர் இல்லை. மேலும் மகேஸ்வரர் என்று தங்களை அழைத்துக் கொண்ட காளமுக, பசுபத சைவர்களை மகேந்திரவர்மன் தனது மத்தவிலாச பிரஹசனம் என்னும் நூலில் கேலி செய்கிறான். ஆகவே கேலிக்குரிய பெயராக அவன் கருதியதையே அவன் தன் புனைப் பெயராகக் கொண்டிருக்க வேண்டியதில்லை. கொடும்பாளூர் ஒரு காலத்தில் கோனாட்டின் தலைநகராக விளங்கியது கொடும்பாளூரில் காளமுக சைவப்பிரிவினர் வாழ்ந்து வந்த செய்தியையும் அவர்களுக்கு கொடும்பாளூர் வேளிர் மன்னன் மடங்கள் கட்டி நிவந்தங்கள் அளித்த செய்தியின் படி குடுமியான்மலையும் இக்காலத்தில் கொடும்பாளூரின் ஆட்சிக்குட்பட்டதாக இருந்தது. கொடும்பாளூர் வேளிர் மன்னன் ஒருவன் தன்னை மகேஸ்வரன் என்று அழைத்துக் கொண்டிருப்பானோ எனக் கொள்ளலாம். ஆகவே குடுமியான்மலை குகைகோயிலும் அதன் அருகிலுள்ள சங்கீதக் கல்வெட்டும் மகேந்திர பல்லவன் காலத்தைச் சேர்ந்தது அல்ல என்னும் முடிவுக்கு வரலாம். இங்கு மொத்தம் 120 கல்வெட்டுகள் உள்ளன, இவை இப்பகுதியின் அரசியல் பொருளாதார வரலாற்றினையும் இக்கோயிலுக்கு கொடையளிக்கப்பட்ட விபரங்களையும் தெரிவிக்கின்றன. இக்கோயிலுக்கு உரிய நிலங்கள் கோனாட்டில் பல இடங்களில் இருந்தன. பிற்கால பாண்டியர் காலத்தில் இப்பகுதியை கங்கையரையர், வாணாதரையர் ஆகியோர் ஆண்டு வந்தனர். விஜயநகர மன்னர்கள் வீரகம்பண்ண உடையார், கோப திம்மா ஆகியோரது பெயர்கள் இக்கால கல்வெட்டுகளில் காணப்படுகின்றன. மதுரை நாயக்கர்கள் காலத்தில் இப்பகுதி மருங்காபுரி சிற்றரசர்களின் கீழ் இருந்தது. பின்பு வைத்தூர் பல்லவராயர்கள் இப்பகுதியைக் கைப்பற்றிக் கொண்டனர் சிவத்தெழுந்த பல்லவராயர் இக்கோயிலுக்கு சில மண்டபங்களும் கட்டியுள்ளார். மேலும் நந்தவனம் தோட்டங்கள் தேர் ஆகியவற்றின் பராமரிப்பிற்கும் கொடையளித்துள்ளனர். ரகுநாதராயத் தொண்டைமான் குகைக்கோயிலுக்கு முன்னால் ஒரு மண்டபத்தைக் கட்ட உயரமான இந்த மண்டபத்திற்கு விஜரகுநாதராய தொண்டைமான் 1730 - 1769 படிக்கட்டுகள் அமைத்தார் இக்கோயிலுக்கான கொடைகள் பற்றிய செய்திகள் இன்னும் ஏராளமாக உள்ளன.

THIRUMAIYAM TEMPLE BUILED BY MUTHARIAR

Thirumaiyam Temple Located in Tamil Nadu. This cave temple was established by Kuvavan Mutharayar during his rule at Thanjavur from 610 AD – 649 AD. There stands a statue of Kuvavan Mutharayar in the form of Twara Balaga (Dwara Palaka = Gate keeper = Security guard) on the right side of temple door. It is believed that Kuvavan was brought from Renadu (Rayalseema) as a step son by his ancestor Nalladi alias Bhima Solan. Mahendra Pallavan took over Kanchi from Bhima Solan. On the left side of temple entrance, there stands another Twara Balaga, which is said to be the statue of Kuvavan's younger brother Punniakumaran. At the time of Kuvavan's rule Punnia Kumaran was the Yuvaraja. That is why the Dwara Palaka on left entrance is seen without crown. At that time his father was on the seat of power in Renadu. The elder brother Kuvavan was crowned as king at Thanjavur in Tamil Nadu. The younger brother was serving his elder brother faithfully by staying with him. The elder brother Kuvavan honored his younger brother for his love and faithful services by installing his statue along with him as Dwara Palaka in Thirumaiyam temple in Pudukottai Temple

பெரு‌ம்பிடுகு மு‌த்த‌ரைய‌ர் பிற‌ந்த நா‌ள் விழா‌வை சிற‌ப்பாக‌க் ‌கொ‌ண்டாட முடிவு

பெரு‌ம்பிடுகு மு‌த்த‌ரைய‌ர் பிற‌ந்த நா‌ள் விழா‌வை சிற‌ப்பாக‌க் ‌கொ‌ண்டாட முடிவு : ‌பேரரச‌ர் ‌பெரு‌ம்பிடுகு மு‌த்த‌ரைய‌ர் பிற‌ந்த நா‌ள் விழா‌வை சிற‌ப்பாக‌க் ‌கொ‌ண்டாட தமி‌ழ்நாடு மு‌த்த‌ரைய‌ர் மு‌ன்‌னே‌ற்ற‌ச் ச‌ங்க‌ம் முடிவு ‌செ‌ய்து‌ள்ளது. இ‌ந்த‌ச் ச‌ங்க‌த்தி‌ன் மாநில‌ப் ‌பொது‌க் குழு‌க் கூ‌ட்ட‌ம் திரு‌ச்சியி‌ல் ‌செ‌வ்வா‌ய்‌க்கிழ‌மை ந‌டை‌பெ‌ற்றது. தமி‌ழ்நாடு மு‌த்த‌ரைய‌ர் மு‌ன்‌னே‌ற்ற‌ச் ச‌ங்க‌த்தி‌ன் மாநில‌த் த‌லைவ‌ர் ஆ‌ர். விசுவநாத‌ன் கூ‌ட்ட‌த்து‌க்கு‌த் த‌லை‌மை வகி‌த்து ‌பேசினா‌ர். கூ‌ட்ட‌த்தி‌ல் நி‌றை‌வே‌ற்ற‌ப்ப‌ட்ட தீ‌ர்மான‌ங்க‌ள்: மு‌த்த‌ரைய‌ர் சமுதாய‌த்தி‌ல் உ‌ள்ள அ‌னை‌த்து உ‌ட்பிரிவின‌ரையு‌ம் மிகவு‌ம் பி‌ற்ப‌ட்‌டோ‌ர் ப‌ட்டியலி‌ல் ‌சே‌ர்‌த்து தமிழக அரசு ஆ‌ணை ‌வெளியிட ‌வே‌ண்டு‌ம். ‌பேரரச‌ர் ‌பெரு‌ம்பிடுகு மு‌த்த‌ரைய‌ர் பிற‌ந்த நா‌ள் விழா‌வை மிகவு‌ம் சிற‌ப்பாக‌க் ‌கொ‌ண்டாடுவது எ‌ன்பன உ‌ள்ளி‌ட்ட தீ‌ர்மான‌ங்க‌ள் நி‌றை‌வே‌ற்ற‌ப்ப‌ட்டன. ச‌ங்க‌த்தி‌ன் மாநில‌ப் ‌பொருளாள‌ர் கூகூ‌ர் ர‌த்தினசாமி, மாநில‌த் து‌ணை‌த் த‌லைவ‌ர் ம‌ங்களா ‌செ‌ல்ல‌த்து‌ரை, மாநில நி‌ர்வாகிக‌ள், மாவ‌ட்ட‌த் த‌லைவ‌ர்க‌ள் த‌ஞ்‌சை த‌ங்க. ரா‌ஜே‌ந்திர‌ன், புது‌க்‌கோ‌ட்‌டை ரவி பாலாஜி, நாம‌க்க‌ல் அரவா‌ண்டி,திருவாரூ‌ர் முரு‌கேச‌ன், ‌கோய‌ம்பு‌த்தூ‌ர் ராமநாத‌ன், அரியலூ‌ர் எ‌ம். த‌ங்க‌வே‌ல், மது‌ரை ‌செ‌ல்வரா‌ஜ் உ‌ள்ளி‌ட்ட மாவ‌ட்ட‌த் த‌லைவ‌ர்க‌ள் ச‌ங்க வள‌ர்‌ச்சி‌ப் பணிக‌ள், ‌தொட‌ர்‌ந்து ‌மே‌ற்‌கொ‌ள்ள ‌வே‌ண்டிய ‌செய‌ல்பாடுக‌ள் குறி‌த்து ‌பேசின‌ர். மு‌ன்னதாக, தமி‌ழ்நாடு மு‌த்த‌ரைய‌ர் மு‌ன்‌னே‌ற்ற‌ச் ச‌ங்கத‌த்தி‌ன் மாநில‌ப் ‌பொது‌ச் ‌செயல‌ர் பா‌ப்பா‌க்குறி‌ச்சி பி. முரு‌கேச‌ன் வர‌வே‌ற்றா‌ர். மாநில அ‌மை‌ப்பு‌ச் ‌செயல‌ர் நாராயணசாமி ந‌ன்றி கூறினா‌ர்.

MUTHARAIAR ALTERNATIVE NAMES

ALTERNATIVE NAMES:-

ANDHRA PADESH/KARNATAKA:-

1,BEDARS
2,BERADS
3,BUNT
4,BANTU
5,IRULAR
6,KOLI MUDIRAJ
7,BATLU
8,MUTHARAS
9,MUTHARAJI
10,TALWAR
11,MUDDHURAJ

TAMILNADU/KERALA:
-
1,ARYA
2,ARAYAR
3,ARAIYAR
4,ARIYAR LRULAR
5,MUTHURAJA
6,MUTHARAIYAR
7,MUTHARAYAN
8,VALAYAR
9,VALAIYAR
10,VRALI
11,URALI GOUNDER
12,VEDAN
13,VETAN
14,VETEAR

MUTHARAIYAR MAHARASTRA:-

1,MUDIRAJ
2,KOLI MUDIRAJ
3,KOLI
4,SONKOLI
5,MALAHARKOLI
6,MANGELA KOLI
7,BHILLS

GUJARAT:-

1,KOLIS
2,KOLI PATELS
3,MANDHATA PATELS
4,PATELS
5,BHILLS
6,KOLIS

SUBCASTES:-

1,ARAIYAR
2,AMBALAKARAR
3,AMBALAKARAN
4,BHARATATARA VALAIYAR
5,KAVALGAR
6,MUTHURAJA
7,MOOPR
8,MOOPANAR
9,POOSAR
10,VEDAN
11,VETAN
12,VETAR
13,VANNIYARKULA MUTHARAJ
14,TALAIYARI
15,SERVAI
16,TALAIYAR
17,SERVAI PILLAI
18, MUTHIRAYA GOUNDER 19,MUTHIRIYAR.............................

MUTHURAJAS IN MUTHARAIYAR

MUTHURAJAS ARE HEVILY POPULATED IN AND AROUND OF URIYUR WHICH WAS THE HEAD QUARTER OF EARLY CHOLAS.

MUTHURAJAS RULED CHOLAMANDALAM FOR 300 YEARS WITH THE HELP OF PALLAVAS AMONG MUTHARAIYAR KINGS, SWARAN MARAN ALEGEND WHO RULED INDEPENDENTLY. WITH OUT THE HELP OF PALLAVAS AND KEPT OTHETR TRIBAL COMMUNITIES SUCH AS KALLARS. VELLALAS AND PALLARSUNDER. HIS CONTROL THASWHY HE WAS CALLED KALVAR KALVAN AND THE INSCRIPITION IS FOUND IN SENTHALAI. MUTHURAJAS ALSO HAD MATRIMANIAL ALLIUNCES WITH PANDYAS. WERE ALSO KNOWN AS MAHARAYAS. THE VALAVANS ARE A SUB THE BRAHMINS ALWAYS ENCOURAGED MUTHARAIYARS. AND THE SUB-CAFTES ARE-CALLED BY AMBALAKARAN AND MUTHURAJA. BOTH ARE HONOURABLR CASTE NAMES. AS COMPARED TO OTHER CASTE NAMES IN THE. STATE OF TAMIL NADU IF BRAHMIN RISES IN TAMILNADU, THAT WOULD HELP MUTHARAIYARS RISE BACK TO POWER.........EDIT BY V.RAJARAJAN B.sc IT

Posted by mutharaiyar at 10:13 PM 0 comments

VEERA PANDYA KATTA BOMMAN

VEERA PANDYA KATTA BOMMAN A PALAYAKARAN IN TAMIL NADU , THE SON OF KATTA BOMMAN OF RAYALASEMA REGION OF ANDHRA PRADESH. KATTA BOMMAN WAS AN ADOPTED SON OF AN ISSUELESS PANDYA KING.

PALAYAKARS COME UNDER SUBCASTE OF MUTHURAJA IN TAMIL NADU AT PRESENT HE IS KNOWN TO BE ONE FIRST KINGS WHO REVOLTED AGAINST THE BRITISH IN INDIA. IFE IS ONE OF THE FIRST FREEDOM FIGHTER OF INDIA WHO WAS HANGED. BY THE IMPERIAL BRITISH GOVERNMENT.

Posted by mutharaiyar at 9:49 PM 0 comments

PERUMBIDUGU MUTHARAIYAR

PERARASAR PERUMBIDUGU MUTHARAIYAR ONE FAMOUS KINGS OF SOUTH INDIA WHO RULED HIS KINGDOM WITH TANJORE AS HIS CAPITAL CITY. HE WASA VASSAL UNDER PALLAVAS. AFTER VIJAYALAYA CHOLA CONQUERED TANJORE DEFEATING THE MUTHARAIYAR CHIEFTAINS AROUND 850, THE PANDYAS WENT INTO PERIOD OF DECLINE. VIJAYALA CHOLA DEFEATED PERUMBIDUGU MUTHARAIYAR AND CAPTARED TANJORE. AS RESULT OF THIS MUTHARAIYAR CHIEFS CHOLAS OF MUTHARAIYAR BECAME SO POWERFUL THAT PALLAVAS WERE ALSO WIPED OUT FROM THANJORE REGION A LATER STAGE. THERE IS A REFEREHCE TO PERUMBIDUGU MUTHARAIYAR THE MUTHARAIYAR. SOME FAMOUS SHIVA TEMPLES IN AND AROUD TANJAVUR.

Posted by mutharaiyar at 7:13 PM 0 comments

MUTHARAIYAR ANIMATION IMAGES

Posted by mutharaiyar at 6:41 PM 0 comments

MUTHARAIYAR IMAGES

BREIF HISTROY OF MUTHARIAR

Kalabhras

It is believed that the Mudiraja or Muthuraja kings were the descendants of Kalabhra Kings of South India, who conquered the Cholas, Pallavas, and the Pandyas and ruled from 300 AD to 600 AD.

Kalabhra interregnum is called as 'dark period' by earliest Pallava and medieval Pandya sources as Kalabhra rule paved the way to put an end to the primacy of Tamil culture and language. The Kalabhras were anti-Brahmins and anti-Sanskrit, believed to have been Buddhists and helped spread their religion in their newly acquired state. In Buddhist writings mention a certain Achyuta-Vikranta of Kalabhra-kula who is referred to as "ruling the earth." It describes at length his works, the prosperous cities of Kaveripattanam and Bhutamangalama in Chola-ratha in each of which there is said to have been a great monastery. By about the end of the sixth century A.D. the Kalabhras seems to have been driven out of the Tamil land, and the Pallava and Pandya copper-plate grants speak of the re-establishment of their power under Simhavishnu and Kadungon respectively. The Pallava rule was revived by Simhavishnu, a scion of the Pallava ruling family and was firmly established at Kanchi.

The area round Thanjavur was under the sway of chieftains known as the Muttaraiyuar whose inscriptions are found at Sendalai and Niyamam, who ruled either independently or as vassals of the Pallavas. One such chief was Kataka-Muttaraiyan mentioned in theVaikuntha-Perumal temple inscriptions at Kanchipuram as a Pallava subordinate in the reign of Nandivarman II. No. 18 of the "

Pudukkottai Inscriptions" refers to a Muttaraiyar chief called Videlvidugu Muttaraiyan as a feudatory under Dantivarman.

Muthurajas

Muthurajas are heavily populated in and around of Uraiyur which was the Head quarter of Early Cholas.

Muthurajas ruled cholamandalam for 300 years with the help of Pallavas. Among mutharayar kings, Swaran maran a legend who ruled independently without the help of Pallavas and kept other tribal communities such as Kallars, Vellalas, Pallars under his control. Thats why he was called Kalvar kalvan and the inscription is found in Senthalai. Muthurajas also had matrimonial alliances with Pandyas, who were also known as Maha Rayas.

[edit] Kakatiyas

Kakatiyas were believed to belonging to bhil fishing community. Their ability to hunt fish with arrows made them skilled archers, like Ekalavya. Even today a large population of Mudirajs dependent on fishing profession. Kakatiya seems to descend from Kaikadis, a branch of Maharastrian Erukalas. Gaikwad (gaikawala) is one of the surnames of Kaikadis in Gujarat. Kaikadi word itself seems to be a modification of the word Gaikwadi, as these eruklas were once employed by royal courts of Gujarat to look after their cow (gaai) herds. Erukalas are a branch or a variant of bhil dravidians. Their clan name and Goddess name seems to be derived from Kaikadi. For more details, see webpage on kingdoms in Mudiraja research website.

In the north many Peoples were employed by the Rajputs as warriors and hunters ( shikari ) because of their knowledge of the terrain leading to expertise in guerilla warfare. They were in the army of Maharana Pratap Singh and Shivaji against the Mughals. There is still a 'Mewar Bhil Corps.' The erukalas of Gujarat, Rajastan and elsewhere are also known as paradhis. There are only three surnames among them paradhi erukalas of Gujarat and Rajastan and they are Chauhan, Pawar and Solanke. These paradi erukalas claim their descent from Rana Pratap and Prithwiraj Chauhan and original home in Gujrath and Rajasthan.

Naik was a title by Koli kings and by some community people even today in Maharashtra. Several Koli uprisings against Moslem rule were recorded around 1327 AD all over Maharashtra. Naga Nayak, the ruler of the Kolis, puts up a heroic resistance against the Moslems from the great hill of Kondanna (Sinhagad of later times, conquered by the great Tanaji)

Perumbidugu Mutharaiyar-II

One the famous kings of South India who ruled his kingdom with Tanjore as his capital city. He was a vassal under Pallavas. After Vijayalaya Chola conquered Tanjore defeating the Muttarayar chieftains around 850, the Pandyas went into a period of decline. Vijayala Chola defeated Perumbidugu Muttarayar and captured Tanjavur. As a result of this defeat of Muttarayar chiefs, Cholas became so powerful that Pallavas were also wiped out from Thanjavore region at a later stage.

There is a reference to Perumbidugu - Muttaraiyan II who attended the coronation of Nandivarman Pallavamlla. One of the titles of the Muttaraiyar was Lord of Tanjore. The Mutharaiyars were known to build some famous Shiva temples in and around Tanjavur. They were also known as the first builders of forts in Thanjavoor.

The city name " Thanjaur" seems to be derived from the name of a Mutharayar king "Thananjay" or "Dhananjaya". "Thananjayarayar" is one of the surnames of Mutharayar clans as per the research paper published by chola-Mutharayar research center, Tanjore. The original name "Thananjaya Ur" might have gradually modified to "Thanjavoor". The legend which says that city was named after a demon "Tanjan" seems to be a cooked up story by Hindu Vaishnava high class priests, who were most probably anti-buddhist & anti-Mutharayars. For more details, please visit web page on "cities" at Mudiraja on-line research website

Erikal Mutthuraju

There is an evidence that a Mudiraja king by name Erikal Mutthuraju ruled over parts of Rayalaseema and surrounding areas of Tamil Nadu and Karnataka. Mutthuraju is said to be from Renati Chola dynasty of the 6th century.Historians have recovered a rock edict written in Telugu language from Chennakeshava temple complex located at Erragudi Palem of Kamalapuram Taluk in Cuddapah district of Andhra Pradesh. This was the first rock edict available to historians which was written in Telugu language and according to this rock edict, Erikal Mutthuraju ruled his kingdom in 575 AD.plz visit '''www.mutharayar.page.tl'''

Sripurusha Muttarasa

Sripurusha was a Western Ganga Dynasty king. He assumed the title of Muttarasa and ruled from 726 - 788 C.E. Dr. Nagaswamy, in his Mutharayar - defines them as Ganga Kings of kongani belonging to Tamil Mudhu Velir kudi. According to the Javali inscription, Sripurusha Muttarasa ruled for 62 years. He had marital relations with the Chalukyas and used titles Rajakesari, Bhimakopa and Ranabhajana. He is known later by the title "Maharajadhiraja" and "Paramesvara". The territory he ruled over coincided more or less with the south eastern portion of what is now Mysore State; it was technically known as the "Gangavdi 96,000" i.e., a province of 96,000 villages; his capital was Talakad, a sand buried city on the banks of the Kaveri near Kollegal. A warrior and a scholar, he authored the Sanskrit work Gajasastra.

The rule of Sripurusha seems to have been filled with conflicts with the Pallavas of Kanchi, Pandyas, later the Rashtrakutas. Sripurusha Muttarasa won the victory over the Pallava Nandivarman and assumed a title Permanadi. He had good relations with Chalukyas and had helped them fight the Pallavas during the rule of Vikramaditya II and later he fought the Pandyas during the rule of Chalukya Kirtivarman II but suffered reversal at Venbai. Sripurusha had many victories against Krishna I and occupied some Ratta territories. This resistance to Rashtrakutas continued for some time before the Gangas normalised their relationship with Rastrakutas through martial alliances.

It appears that Muttarasa had two sons, the elder Sivamara II and the younger Rana-vikrama. The Talakad Gangas appear to have enjoyed a period of peace and prosperity under Rana-vikrama (son of sripurursha-Muttarasa) and his son Rajamalla (c.840-871.) The latter commented an alliance with the Nolambas by giving his daughter Jayable to the Nolamba king Nolambadhiraja, son of Pallavadhiraja. The Gaigantic statue of Bahubali was installed at Sravanabelagola by one of the military Generals during the rule of another ganga king Rachamalla-IV.

Veera Pandya Katta Bomman

A Palayakar in Tamil Nadu, the son of Katta Bomman of Rayalaseema region of Andhra Pradesh. Katta Bomman was an adopted son of an issueless Pandya king. Palayakars come under sub-caste of Muthuraja in Tamil Nadu at present. He is known to be one of the first kings who revolted against the British in India. He is one of the first freedom fighter of India who was hanged by the imperial British government.

Medieval Politics and Matrimonial Alliances of Muttarasars

01.Pallava Aparajita was the grandson of Ganga Muttarasa kings from their daughter Vijaya, who married Pallava Kampavarman.

The Pallava copper plate ( earlier than 900 A.D) found at the Village Velanjeri near Thiruttani on the top of Thiruttani hill by the Pallava ruler Aparajitavarman who is portrayed as a great devotee of Lord Subrahmanya. The present Velanjeri copper plate mentions that Aparajita was the son of Pallava ruler Kampavarman through a Ganga Princess whose name is given as Vijaya. This passage further shows that Kampavarman and his son Aparajita had the able support of the Ganga chieftains.

Aparajita conquered the Bana king of bana muttarasar lineage and captured Karanai the city of the Pandya and defeated the Chola at Chirrarrur. Bana Muttarasar was a feudatory of Pandya kings. The Bana Muttarasars were clearly on the side of Pallava Narpatunga, who was in fighting with Aparajita.

02. Pandya Varuguna was the grandson of Bana Muttarasar from his daughter's side who married a Pandya Prince : A Pandya, said to have been a grandson of the Bana through a daughter, was also defeated by Aparajita. Pandya Varaguna received help from Nrpatunga. Varaguna Pandya, Aditya Chola, and Bana Muttarasa were on the side of Nrpatunga Pallava while Aparajita and Kampa, were aided by the Ganga Muutarasa ruler Prithivipati on the other. It was mentioned earlier that Aparajita's mother was a Ganga princess. That Aparajita was aided in the Sripurambiyam battle by Ganga Prithivipati is well known Prithvipati obtained victory for his over lord Aparajita, but lost his life in that battle.

03. Ganga Muttarasas had matrimonial alliances with Cholas: Virarajendra chola's another daughter was given in marriage to the Ganga prince of Kalinga named Rajaraja.

04. Ganga Muttarasas married daughters of Kadamba kings : There are many inscriptions of Gangas of Mysore that speak of a marriage alliance between Kadamba and the Ganga Royal families. Some inscriptions of king Avinita record that he was the son of Kongani Mahadhiraja by the beloved sister of the Kadamba king Krishnavarmma.

Vishnugopa's grandson Madhava III succeeded him, married a Kadamba princess and was a Saivite. He was succeeded by Avinita who ruled in the first half of the sixth century A.D. Kakuthya Varma of Kadamba dynasty gave his daughter in wedding to Madhava III Tandangala (430-469) of Ganga Muttarasa lineage. The very knowledgeable Maharaja ruled his kingdom for forty years. Avinita (469 - 529 CE) was the Western Ganga Dynasty king who ascended the throne after King Madhava III. He was followed to the throne by his son, Durvinita, though Durvinita was not his choice. Durvinita was known as mahadirayan. Maha or Mahadi means Mudi and Mahadirayan means Mudirayan. At a later time, Ganga king Sripurusha assumed the title Muttarasa. (529 - 579).

05. Ganga Muttarasas had matrimonial relations with Western Chalukyas : Politically, the Gangas were feudatories and close allies who also shared matrimonial relations with the Chalukyas. This is attested by inscriptions which describe their joint campaigns against their arch enemy, the Pallavas of Kanchi. Durvimitra married off his daughter into Chalukya dynasty. Durvinita, the Ganga ruler accepted his overlordship and even gave his daughter in marriage to Pulakesin II and she also became the mother of Vikramaditya I.The most important ruler of Chalukya dynasty was Pulakesin II. The Aihole inscription issued by him gives the details of his reign. It seems to have been a regular practice of the Chalukya kings to make political alliances by marriage, and it seems their wives were Saiva.

06. Ganga Muttarasas had matrimonial relations with Pandyas of Madhurai: King Sripurusha fought the Pallava King Nandivarman Pallavamalla successfully, bringing Penkulikottai in north Arcot under his control temporarily for which he earned the title Permanadi. A contest with the Pandyas of Madurai over control of Kongu region ended in a Ganga defeat, but a matrimony between a Ganga princess and Rajasimha Pandya's son brought peace helping the Gangas retain control over the contested region. The 771 Salem plates of Sripurusha and the Koramangala grant however indicate the Kongu region remained in Ganga control.

07. Rashtrakuta Amoghavarsha -I gave his daughter Chandrabbalabbe in marriage to Ganga Muttarasa prince Butuga I, son of King Ereganga Neetimarga.: In 753, when the Rashtrakutas replaced the Badami Chalukyas as the dominant force in the Deccan, the Gangas ( Muttarasas) offered stiff resistance for about a century. King Shivamara II ( Madhava Muttarasa) is mostly known for his wars with the Rashtrakuta Dhruva Dharavarsha, his subsequent defeat and imprisonment, his release from prison and eventually his death on the battle field. The Ganga resistance continued through the reign of Rashtrakuta Govinda III and by 819, a Ganga resurgence gained them partial control over Gangavadi under King Rachamalla. Seeing the futility of waging war with the Western Ganga, Rashtrakuta Amoghavarsha I gave his daughter Chandrabbalabbe in marriage to Ganga prince Tribuga( Butuga I), son of King Ereganga Neetimarga. The Gangas thereafter became staunch allies of the Rashtrakutas, a position they maintained till the end of the Rashtrakuta dynasty of Manyakheta. Amoghavarsha I gave away his two daughters in marriage and achieved harmony with the Gangas.

09. The Western Ganga ruler Durvinita ( Ancestor of Sripurusha Muttarasa), who ruled in the later half of 6th cent A.D., had a Chola princess as his Chief Queen. She is called 'the daughter of the family of Karikala Chola, an exemplary Kshatriya, and ruler of Uraiyur'.

10. Sri Vikrama, the grandson of Western Ganga Durvinita and who ruled in the 7th cent a.d., also had a Chola Princess as his Queen who is called 'the daughter of the Chola family of Karikala, who raised embankments on either side of the river Kaveri'. The embankments were raised as the city of Uraiyur was destroyed by the unexpected raising sea waves ( Tsunami )

11. Paranthaha Chola (A.D.907-953) married the daughter of Chera - Mutharaya king Paluvettaraiyar Kandan Amuthan named Arumoli Nangai ruling from west Paluvur of the present Tirutchirappalli in Tamil Nadu bordering Kerala.

One section of the Palli or Pallava tribe, called the Muttarasar (Telugu Mutracha) ruled in the Chola country, first as feudatories of the Pallava and then of the Pandya kings during the eighth century A.D. It was during this period that Naladyar was composed under the auspices of the Muttarasa governors. They are still to be found in the North Arcot district under the name of Talaiyaris, and many poligars of Chittoor and other minor rulers are of this class. Of such tributeris were the kings of Tanjore, who ruled in 8th Century with Vallam, near Tanjore as their capital. These kings seems to be the followers of Jainism in those days.